bunu ben ara ara yapıyorum, inzivaya çekiyorum kendimi, kedimi alıp başka şehre gidiyorum yaşıyorum.
aşk, dost, çıkar ilişkisi olmadan orda ki insanlara alışınca kaçıyorum.
beni az çok buralarda olanlar bilir farklı şehirlerden yorumlar yazarım.
modlar şehrimi görürse sözlükte bulunan bu şehirde ki tek kişi benimdir
arkadaşlar bunun bokunu çıkardım geçen kötü olunca burda ki birini arayıp bayılmışım eve girememişler itfaiye, ambulans, polis yığılmış eve balkondan girip beni yerde bulmuşlar epilepsi nöbeti dediler ilk defa oldu.
psikoloğa diye gittiğim sonradan arkadaşım olan şahıs ağzıma tükürdü
aşırı yalnızlık ve sorunları içe atmaktan beynim kendini kapatmış.
sen şehir insanısın hemen dönüyorsun Ankara’ya topluluğa konuşuyorsun insanların çıkar içinde olsa seni övmesini dinliyorsun yoksa antı depresanı basarım sana dedi
reçeteye bak…
el hasıl bir şeyi de abartma be nur olmuyor işte insanlar olmadan olmuyor!