Bu yaşıma kadar kendime ait bir hayat kuramadığımı farkettim ve bu cok acı verici. Lise ve üniversite tercihlerimi ailemin dediklerine kendimi ikna etmekle gecirdim. Kücükken hep sessiz kalan ve laf dinleyen çocuktum o kadar öğrenmişim ki başkalarının sözünü dinlemeyi bir süre sonra kendi isteklerimi baskılamaktan içimdeki kişiyi öldürmüşüm. İlişkilerimde de hep öyle oldu bana doğru gelen bütün fikirleri anlatamadım ve ya anlamadılar. Ve sonrasında ben yine suçlanarak terkedildim her seferinde karşı tarafın beklentilerini karşılayamadım diye. Şimdi 28 yaşında kimseye güvenemeyen, korkak bir adam oldum çıktım. Kendim nerdeyim ne istiyorum haberim bile yok. Başkalarını memnun edicem diye kendimi kaybetmişim farkında degilim. Ne yapacağımı da hiç bilmiyorum.