naber lan itiraf sayfası? bayağıdır gelmiyordum. çünkü duygu-düşünce denen şeyleri biraz hafife almaya, üstlerine gitmemeye başlamıştım. sonra bi’ yerde bizim fren patladı ya. evet, mlsf..
yazıp yazıp siliyorum, ne diye?
kurup kurup bozuyorum, ne diye?
durup durup dalıyorum, ne için?
batıp batıp çıkamıyorum ama.
yine başladı benim boğulmalar. ulan aynı sığlıktaki sularda hâlâ ya. hiç açılamadım, kıyıdan bi’ 7-8m dahi uzaklaşamadım net olarak bakıldığında. çok çabaladım, nefesim kesilinceye dek hatta. yardımcım da vardı dip akıntısı mı rip akıntısı mı, neyse o işte. açıklara açıldıkça geri dönememekten korktum bir nebze. konfor alanı falan filan işte canım, bırakamıyor insan öyle kolay.
-dip akıntım sen misin yoksa?
ben mi çekiyorum beni yoksa?-
sonra bir gün bir baktım gerisingeri gelmişim başladığım yere. atılan o kadar kulaç, yutulan o kadar yakıcı su. ı-ıh. hepsi boşunaymış.
devam etmekten korktuğum için ödediğim bedeller.
çok sık olmaya başladı bu.
ya hiç başlamazsın ya da bitirmeden bırakmazsın değil mi? mâkul kişi böyle yapar. hiç akla mantığa sığan davranışlar sergileyemedim iç meselelerim hakkında. dışarıdan ziyadesiyle rasyonel bir insandım oysa.
şarkısı yarıda kaldı, aklı da karıda kaldı.
az önce çirkin, bayağı bissürü şiir okudum. popülerlik güdüsüyle yazılmış, üç beş fav almak için atılan tweet benzerleriyle süslü, yazarın kurban olarak okura sunduğu tarzda. etkilendim hâliyle.
-5 satır üstünü tenzih ediyorum- ondan bu ucuz söylemlerle kıvranışlarım.
buraya da şeyden geldim ya, hesabı kapatma mevzuundan. sonra, sonra mesajlarıma kıyamadım. bir bok da yok gerçi ama. öyleydi işte. 1930 güne de -hayır, kendime- acıdım sanki bir miktar.
ayrıca yedek de alınamıyor hâlâ. neyse sıraladım işte bissürü sebep. öyle işte.
-bahsedilen tüm kişi ve kuruluşlar hayat ürünüdür. evde denemeyiniz.-
(bak bak kelime oyunuma bak. benden max bu kadar oluyor **** abi. zaten senin sevmediğin tarzda bir insanımdır. yaşarken karşılaşsaydık, zamanlardünyalarevrenler biraz kaysaydı, kırardım ben de *****’i. beni de yetiştiremediler. ben ölünce de anlaşılamayacağım. hoş, anlam’a değecek bir kıymetim de yok.)