eşimle ilk evlendiğimiz zamanlar mağaradan hallice bir evde yaşıyorduk ahsjdj. üniversitede evlenmiştik biz, o konu epey uzun. biz eve gelelim. gecekondunun yavrusuydu. iki tane oda vardı. birisi zaten giriş de oluyordu aynı anda. diğeri de hem mutfak hem de yatak odası. buzdolabı ve giysi dolabımız yan yanaydı. mutfakta iki tane üst dolap ve iki tane alt dolap vardı. en köşede bir banyo tuvalet vardı ama iki adımlık alan. lavabo falan yok. hayatta sığmaz. bir tane de penceresi vardı. tahtadan. önüne plastik, yuvarlak bir masa atmıştık. iki tane de sandalye koyardık sabahın dördüne kadar game of thrones izlerdik. ilk aylar kanepemiz yoktu. yatak kanepe işlevi de görüyordu bazen. sonra bi tane çekyat aldık ikinci el.
sürekli hamamböceği çıkardı bi yerlerden. ben kızılderili nidalarıyla evde koştururken, iflah olmaz bir hayvan sever olan eşim hamamböceğini severdi. evet, inanın çok garip hayvanları seviyor. insanları pek sevmez ama sümüklü böcek sevdiğini bile gördüm. galiba bu yönünü seviyorum.
bir çamaşır makinesi vardı, suyunu ben eklerdim. su almıyordu. böyle bir ev işte. bugün dedim ki eşime, hatırlıyo musun tüpümüz yok diye tencerede su kaynatıp banyo yapıyorduk. harbiden ha, öyle bi şeyler yapıyorduk dimi dedi o da gülerek. özlemişim o garibanlık günlerini. evde bir bok yoktu, genelde iki öğün yumurta yerdik, a noktasından b noktasına yürüyerek giderdik ama iyi de geyik yapardık. tabii ki de bütün eğlence benim mükemmel espiri anlayışım sayesindeydi. tamam, arada o da komikti.
güzel günleri olduğu kadar kötü günleri de vardı tabii. kavga ettiğimiz zamanlar gecenin yarısına kadar eve gelmezdi mesela. korkumdan uyuyamazdım da tek başıma. öyle beklerdim. hıyar herif ya. bak sinirlendim yine.
neyse işte bazen o evi özlüyorum.