asosyal sözlük dert köşesi

Bu geçirdiğim şu kötü gün için aradığım başlık. Uzun zamandır yoktum biraz nankörüm galiba içim daralmadıkça üzülmedikçe pek uğramıyorum buraya anca gelip dert yakınıp defolup gidiyorum. bugün ki dert köşemin konusu değer görmemek.. Bir senelik evliyim çok severek evlendim eşimde beni seviyor gibiydi. sorun şu ki bazen her zaman sevmiyor işine gelince seviyor beni her zaman her halimde herşeyimle hatamla kusurumla değil, doğrularımla artılarımla seviyor.beni eksilerimle sevmiyor. Bunu bana düşündüren olay şöyle oldu bugün. Bize düğünde takılan altınlar vardı babası köye ev yaptırdı kendine. borç diye istedi hepsini eşim bana sormadı bile kafasına göre vermiş sonradan öğrendim tek laf etmedim geçen konusu açıldı biz ev alırken evin fiyatı kadar kredi çekeriz dedim. bu kıyameti kopardı yok ne demek istiyorsun babam parayı aldı da vermicek mi yani bunu mu demek istiyorsun falan saçmalamaya başladı kısacası konuyu tamamen çarpıttı. ben adamda para yok durumu yok nerden bulsun dedim sadece başka bişey de demedim. verirse verir vermezse yapacak bişey yok dedim bu gitmiş annesini aramış karım huzur bırakmadı evde altınlarını istiyor ailen geri vermicek illa istiyorum demiş sonra da beni arayıp senin yüzünden aileme rezil oldum rezil rüsva ettin beni nasıl bakacam onların yüzüne ne oldu diyorum anneme senin altınları istediğini söyledim bana huzur vermiyor dedim ben şok elim ayağım titredi sinirden bide diyordu hele konu babama ulaşsın oda parayı ödemek için diğer evi falan satsın o zaman boşamazsam seni adam degilim diye bir sürü tehtid etti.annesini aradım annesi iyi bir insan zamanında anne paraya ihtiyacınız olursa satın altınlarımı demiştin konuştum annesiyle oğlun yalan söylüyor çarpıtıp söylemiş ağladım telefonda iftiraya uğramak zoruma gitti. Mecbur değildim aramaya ama ben kimsenin kalbini kıramam yada onlar öyle bilmesin. Eşim bana Bazen çok iyi davranıyor her istediğimi yapıyor seviyor kırmıyor beni ama en ufak arkasında kötü niyet bile olmayan bir lafıma konuyu direk boşanmaya getiriyor. İkimizde sağlıkçıyız bugün 24 saat nöbetçiyim çalıştığım yer çok yoğun her fırsatta müsait bir yere geçip ağlayıp durdum yoksa ayakta duramazdım. Ne yapacağımı bende bilmiyorum. Artık hayatımda ki insan yanlış insan mı diye düşünmüyor değilim