sanki tüm kabilem beni yavaş yavaş terk edip gidiyor. adım adım uzaklaşıyor benden. her geçen gün daha az umursanıyorum ve daha az fark ediliyorum. kimsesiz insanlar nasıl yaşar, onu öğrenmekteyim. son gücüm ile çığlıklarımı nihayete erdirdiğimde duyacak birinin olacağından şüpheliyim.
bazı şeyleri değiştirmeyi denedim. ama olmuyor. bir yerde takılıyım sanki. herkes için zaman akıp geçerken ben ufak bir pencereden olanlara şahit oluyorum. herkesin hayatında atan bir nabız olduğunu varsayarsam eğer, benimkisi durmuş gibi.
belki de tamamen durmalıyım. her şeyi kapatıp yeniden açarsam düzelir belki. belki hiç açılmaz bi daha. bilemiyorum.
artık gidilecek bir yer, bulunacak birisi yok. her yer karanlık ve boş. tutunmaya çalışırken bir şeylere dengeni kaybedip düşemiyorsun bile. düşülecek bir yer bile yok. hiç kimse yok. neresi burası amk. götüm dondu. iyiyim ama. çok iyiyim.