Türkçenin en lokum kelimelerinden biridir "dost". Yoğun kıvamlı, şekerli ama bir o kadar katı, tekdüzelikten uzak; ağızda hemen erimeyen, dağılmayan, iz bırakan... "Arkadaş" ise farklıdır, çok daha hafif. Kalorisi düşük tatlı gibidir. Sakızlı muhallebili güllaç misali. Çok yeseniz bile pişmanlık duymaz, ağırlaşmazsınız. Onlarca hatta yüzlerce arkadaş edinebilir, onları fazlalık olarak görmezsiniz. Halbuki yüzlerce dost sığdıramazsınız bir fani ömre. Ne zaman yeter ne zihin kavrar ne gönül taşıyabilir böylesini. Birbirinin yerine geçmez bu iki kelime. Arkadaş, dostun koltuğuna kurulamaz.

~alıntıdır~