Yıllar geçse bile asla unutulmayacak olan, tüm detayları hatırlanarak yüzünüzde bir tebessüm oluşmasına sebep olacak olan buluşmadır.
İlk buluşmamızda kahvaltı yapmak için sözleşmiştik. Buluşacağımız kafenin kapısından elimde çiçekle girdiğim zaman yüzünde bir gülümseme belirmişti. Sevincini belli etmemeye çalışıyor ama gözlerinin içi gülüyordu. Sonradan öğrendim ki hayatında aldığı ilk çiçekmiş. Nereden bilebilirdim, bu küçük detayın onda bu kadar büyük bir etki yaratacağını. Adım adım ona doğru yaklaşırken sanki kalp atışlarım ağzımın içinden duyuluyormuş gibi hissettim. Hani yüreği ağzına gelmek demek bu olsa gerek. Korku, heyecan, endişe, sevinç, mutluluk birçok duyguyu aynı anda yaşıyordum. Neyse çiçekleri uzattım ve masaya oturduk. Kahvaltılar geldi, baktım bardağıma çay koyuyor. Allah'ım dedim bu gerçek olamaz. Bu nasıl bir ilgi. İkimizde öyle heyecanlıyız ki sürekli birbirimize yiyecek bir şeyler ikram etmeye başladık. "şundan yedin mi tadı harika" şeklinde sohbetler ile heyecanımızı atmaya çalıştık. Önüme bakıyormuş gibi yapıp kaçamak bakışlarını üzerimde hissetmek ve bakışları yakaladığımda yüzünde oluşacak mahçubiyeti görmek istedim. Beni o gün bakışları ve ilgisi ile vurdu, ben ise onu daha kapıdan içeriye girerken elimde tuttuğum çiçekler ile çoktan vurmuştum. Hala ona çiçek alan adam olmak ve o bakışlara maruz kalmak ise muazzam bir duygu. Tıpkı ilk günkü gibi.