en yakıcı tarafı "sen olsan; bunlar olmazdı" diyebilmek için çırpınıp durmaktır. diyemezsin artık yoktur. anlamsızca, yanından akıp giden insanların arasına karışmıştır. ele karışmıştır. onun başına gelenleri duyduğunda, ben orada olsam, kimse bunu ona yapamazdı demek yaralar. sen duvarlara çarpıp, parçalandıkça; o olsa beni korurdu demek, gecenin bi yarısı kötü birşey olduğunda; ilk arayacağın insanı kaybetmek koyar insana. çok yakınlaşınca; netlik bozulduğundan, insanlar da doğru göremiyormuş demek. yanında iken bağırsan seni duyamıyormuş, bir varmış bir yokmuş. ya da o sana yüzünü döndüğünde, sen yere bakıyormuşsun. çarpıyor ama çarptığın şeyi görmüyormuşsun.
kabus görüp uyandığında ona sarılamıyormuşsun ya da o geldiğinde sen kapıyı içerden kitlemişsin. ikinizi birden bir yazgıya kilitli bırakıvermişsin.