Çok güçlü bı insanım. Ama herkesin güçlenmeden önce yerle bir olduğu bı an vardır.Yıllar önce annem babamın onu aldattığını öğrendiğinde gözümüzün önünde iç organlarını yarım saatte patlatabilecek kadar ağır bir şişe ilacı içerek intahar etti.O an annemi kusturup kurtarmak için yalvardık.Kardeşim içerden bıçağı alıp boyuna dayadı ve anneme yalvardı. Annemi yalvar yakar hastaneye götürmeye ikna ettik ama asıl olay şimdi başlıyor.. kardeşim annem ben sokağın ortasında ambulans bekliyoruz. Ağlıyoruz. Herkes balkondan bize bakıyor. Ve lanet babam balkondan sigara yakmış bizi izliyordu. Kapının önünde arabası durduğu halde.. Ambulans geldi ve kışın soğunda cebimizde beş kuruş parasız yoğun bakım koridorlarında kardeşimle sabahladık.Ulan bir kişi mi yoktu be yardım edecek. Neyse O an dedim işte içimden. Senin mezarına tükürmeye bile gelmeyeceğim ! O günden sonra babam evden gitti,ne nafaka verdi anneme ne yardım etti. Çalıştım,anneme de baktım kardeşime de okuttum kadın başıma. Ben bunları yaşarken daha 21 yaşındaydım.Ve şimdi çok güçlüyüm baba. Ateşin bol olsun