Eskiden hatırlıyorum, annemler her pazara gittiklerinde elleri poşetlerle dolu dönerlerdi. Şimdiyse yarım poşet sebze alsan meyve alamıyorsun, 3-5 meyve alsan sebze alamıyorsun.
Arkadaşlarla eğlenmeye gittiğimizde sıçana kadar o parayı sömürmemize rağmen illa kalırdı cebimizde. Şimdiyse gezmeye gitsen yemek yiyemiyorsun, yemeye gitsen gezemiyorsun. Hiçbir şey yapmasan bile en az otuz lira gidiyor. Şaka gibi cidden.
İşe girmiyorum bile. Her sene maaşlara çok güzel zamlar gelirdi, yemek masasında mutlu mutlu konuşulurdu bunu. Ekonomik krizin olduğu bu zamanlarda da zam geliyor ama maaşlara değil. Ürünlere. Neredeyse her ay hem de. Önceden aldığım çikolatayı alırken bile düşünüyorum “Çok mu masraf yaptım, bıraksam mı acaba?” diye.
Peki bu durumda çalışanlar ne yapsın? Buralara nasıl girelim?
Allah hepimize sabır versin gerçekten. Ülkemden soğudum yemin ederim şartlar yüzünden. Elimde olsa kaçıp gideceğim o derece. Bir an önce kurtuluruz umarım şu lanet durumdan. Evet belki iyileşmeyiz kolay kolay ama daha da dibi görmeyiz en azından.