takıntılı olmak

Genelde sürekli oturduğum bir sandalye var. Bugün başka biri oturmuş, ben odaya girince de “ boktan burası senin yerinmiş ama ben oturdum”dedi. Zaten hiç sevmem kadını. Baksan annem yaşında ama sürekli bizim giyim kuşama karışıp boş muhabbet yapıyor. Mesela ben bugün elbise giyindim diyelim ”Elbisen kısa olmuş , rengi olmamış ya da boyunu iyice kısaltmış” gibi bi ton boş yapıp, ertesi gün de benim elbisenin daha kısasını giyinip gelir.bir gün bana başka gün diğer arkadaşa takar. Öyle boş bir kadın. Neyse bu böyle deyince ben de “herkes oturabilir, ayakta kalmadım ki bir ton yer var zaten hocam” deyip geçiştirdim. Bu başladı “ takıntılı mısın böyle şeylere?” Ben hayır dedikçe devam ediyor “Ben takıntılı bir sürü insan tanıdım, hayır takıntılıysan söyle, ben şaka olsun diye oturdum, bak takıntılı gibi duruyorsun, sen şimdi takarsın” gibi içinde takıntı geçen 10 a yakın cümle kurdu…. Allahım dedim bu herhalde benim sabrımı sınıyor. Zorla taktıracak kıçı kırık sandalyeye. Hani kadın tahrik etmek için elinden geleni yapıyor. Neyse içimden sana istediğini vermeyeceğim deyip sahte bir gülüş attım. Sonra bir arkadaş kurabiye yapmıştı. Kurabiye masada duruyordu teklifsiz almış bir tane, ısırmış, kıza diyor ki “bu kurabiye bayat mı? Bayatsa yemeyeceğim” Sanki o pamuk prenses de biz de üvey annesiyiz, onu zehirleyeceğiz, yeme be yeme allahın cezası. “bahçedeki köpeğe vermek için getirmiştik aslında ama madem aldınız yiyin ayıp olur” dedim . Kadın bozuldu ama kurabiyeyi de yedi, ben orada konu bitti sandım . Fıtı fıtı gitmiş müdür babamıza beni şikayet etmiş shshhshs ben ona köpek demişim . Müdür bile anlatırken gülüyor, gerisini siz düşünün.