2 ablam ve ben bu sene üniversite yolcusuyuz. ablamın birisi pazar günü gitti biri de dün. babam dünkü giden ablamla gitti. bugün beni arayıp "seni uğratmaya yetişemezsem kızma bana tamam mı?" diyip ağlamaya başladı. içim gitti.. üniversitelerin açılacağı kesinleştiğinden beri bazen yanımızda kendini tutamazdı bazen de kıyıda köşede gizli kaçak ağlardı. kendisi sevgisini hiç hissettirmeyi bilmez. şimdiye kadar hissettirdiği sayılıdır bana veyahut abim ya da ablamlara. ama böyle zamanlarda o kadar duygusallaşır ki şimdiye kadar ki olan bütün sevgisiz hissettiğim zamanlar uçup gider. bir yandan ağlamasına çok fazla üzülürken bir yandan da kendimi çok şanslı ve sevgi dolu hissediyorum. iyi ki var..