metin kaçan'ın aynı adlı romanından uyarlanan,
mustafa altıoklar yönetmenliğinde çekilen, 1997 yılında vizyona giren film.
yeraltı sineması türünün en gerçek filmlerinden. hele müzikleri şahane. felsefesi olan filmlerden. izledikten sonra anlamsızca bir boşluğa düşürüyor, düşündürüyor
.
(bkz: madde mi ağır mana mı)
---
spoiler ---
benim en çok aklımda kalan sahnelerden biri,
arap sado ile
reis kavga ederlerken yandaki okulda 10 kasım için sirenler çalıyor ve saygı duruşuna geçiliyor. bunlar da kavgayı bırakıp saygı duruşuna geçiyorlar. dikkat çekici sahneydi.
salavat getir lan pezevenk
bir diğeri kalleş reisin,
tıbı'nın
şermin adındaki atına tecavüz ettiği sahne. çok kötüydü.
tıbı; sen harbi hayalet, sağlam gariban...
şunları da bırakayım;
seksoloji profesörü gaftici fethi
tapıyorum sana, hastayım...geçmiş olsun
"savrulurken raconun kırmızı pelerini o zarif öfkeye...
zaman ki sana hasta olmuş, incelikli haytasın,
nüksederken raksına mahallenin maşallahı, eyvallahı,
güzelleş be oğlum şimdilik ölümüne kadar hayattasın.
şimdilik, ölümüne kadar hayattasın…"
son olarak, "hassiktir poğaçacı" demek istiyorum.
---
spoiler ---