“Uzaktan ilişki yürümez yeaaa” diyen herkesin ağzına bir tane çakmak istediğim zamanlardan “çok haklılarmış” dediğim zamana evirdi hayat beni. 3 yılı birlikte 2.5 yılı uzaktan yürüttüğüm ilişkide özet olarak şunu söyleyebilirim ki uzaktan ilişki ciddi anlamda sağlıksızdır. Özellikle de 20lerinin başında yaşanan ilişkiler. Tam büyüdüğümüz, karakterimizin şekillendiği zamanlar çünkü. Beraber vakit geçirdiğinizde yine iyi kötü birbirinize paralel olarak hayat görüşünüz/karakteriniz şekillenebilir ya da bu değişim sürecini beraber yaşadığınız için sindirebilirsiniz. Uzakta olduğunuz zaman birbirinizi etkileyen basit olaylara bile tanık olmamanız, dolayısıyla da adapte olmanız güçleşir. Yolunda gitmeyen şeyler vardır ve bunları yan yana geldiğinizde göz aradı edersiniz çünkü birbirinizi çok özlemişsinizdir, zamanınız kısıtlıdır ve bu anı mahvetmek istemezsiniz. Ama ilişki gerçektir sorunları göz ardı edemezsiniz ve günü gelince hepsi birikir-patlar-BUM! Anlamlandıramadığın bir çok şey, tanık olamadığın, kaçırdığın bir hayattan kaynaklı çünkü uzaktasınız. Birbirinizin hayatına tanık olamadan büyüdünüz yetiştiniz iki farklı insan oldunuz. Artık özlemeye bile alıştınız. Ne mi oldu? Olgunlaştınız, karakteriniz oturdu. Sevip sevmediğiniz şeyler değişti ve tüm bunlar olurken birlikte değildiniz o yüzden bir gariplik bir farklılık sezdiniz değişimlerinizin hiçbiri birbirinize paralel şekilde gelişmedi iki farklı insan olup çıktınız. O yüzden uzaktan ilişki sağlıksızdır diyorum, diyorum ve ekliyorum; eğer ki bir ilişki evlilikle devam edecekse o kesinlikle uzaktan ilişki olmamalıdır. Ve son olarak da istisnalar kaideyi bozmaz diyelim.