Benim odam bu. O kadar karanlık ki, telefona bakmasam saatin kaç olduğunu anlamam. Pandemi’nin başlangıcı olan Mart 2020 - Haziran 2021’e kadar orada hapis hayatı çektim resmen. Özellikle Uzaktan eğitim vermeye başladıktan sonra odadan dışarı çıkamadım resmen. Yasaklardan dolayı dışarı da çıkamadım pek. Hayatımı orada tek başıma yaşamaya başladım. İhtiyaçlar için çıkıyordum sadece. Ders bitince de YouTube, dizi, film izliyordum. Mutlu olduğumu düşünüyordum o sıralar. Ama odanın ruhumu ve psikolojimi nasıl etkilediğini fark edememişim. Şu an daha iyi anlıyorum farkı. Depresyona sürüklenmişim resmen. Ama geçecek, o karanlık odadan kurtulmaya başladım. Şükür.