İnsanın kendine değer vermesidir. Hayatını başkalarına bağımlı olarak yaşamaktansa kendine bağımlı olup yaşaması oldukça güzel olacaktır. Hayatın belli bir dönemini yönlendirme ile yaşarken insan kendisinin farkına varamıyor bile. Kendisini tanımayanlar, ne istediği belli olmayanlar , hayalleri bile başkası tarafından kurulan bir düzende insanın kendine değer vermesi, kendisini tanıması hayatına güzellikler getirecektir.
Modern çağın en büyük sorunlarından biri olan ruhsal bozukluklar bile insanın kendini tanımaması hayata olan karşı isteğini , arzusunu zayıflatabilir .İnsanların kendisiyle savaşta olduğu bu dönem için hayatını kontrol altına alabilen çok az insan varken , hayatını başka insanlara bağımlı sürdüren insanların sayısı oldukça fazla. İstediğini bilmeyen , hayalleri yapmacık olan , var olan sisteme ayak uydurmaya çalışan bu insanlar en zayıf yönleri duygusal davranmaları oluyor. O kadar rutin bir hayatta yaşıyoruz ki sabah uyanınca yataktan kalkma isteği bile gelmiyor insanın, günün nasıl yaşanacağını az çok biliyoruz çünkü , vücutta ne bir heyecan ne de bir istek oluyor. Hevesi kalmıyor insanın hayata , ne istediğini bilen bir insanın güne başlayışı bile farklı hayatında renk var , ne yapacağını nasıl davranacağını , bugün ki planını, heyecanı, isteği oluyor hayata karşı. Çünkü kendi hayatının merkezinde kendisi var. Her şeyden önce kendi dünyası var ve ne istediğini bilen birisi...