Bugün konserine gittim. Konserden önce selam verme şansım oldu ama nasıl heyecan, anlatamam. “Üstadım” diyerek karşıladım. Kitaplarını imzalatmak istedim, kırmadı. Teşekkür ettiğimde o da bana teşekkür etti bunun için, şaşırdım. Şarkılardaki o kadife tonu, davranışlarına da hakim. “Üstat” kelimesini hak ediyor.
“Her sabah bir çöl masalında uyanırdım.” ama Hüsnü Arkan’ı gördüğümden beri çiçek açtı içim.
Gerçek sanatçıların kibirlenmeye ihtiyacı yokmuş, anladım.