Özet: Mutluluk, bir uğraş sonucunda elde edilen duygudur. Hiç uğraş vermeden mutlu olmaya alışırsak bu duruma alışırız ve tembel biri oluruz. Ayrıca sürekli kendimizi kolay yoldan mutlu ettiğimiz için mutluluğa olan direncimiz artar ve artık küçük şeyler bizi mutlu etmez.
Mutluluk beyinde dopamin denen hormonun salgılanması sonucunda oluşan bir olgu. Dopamin. Hani şu günümüzde boku çıkartılan. İşi bilen abiler tarafından analiz edilerek ticari yönde kullanılan hormon. Nasıl mı?
Teknolojiyi yoğun olarak kullanan ve boş vakti olan bir insan boş vakitlerinde, sıkıldığında ne yapıyor bir bakalım.
*Agalarla sohbet muhabbet
*WhatsApptan onunla bununla konuşma, flört vs.
*Instagrama foto atıp ego tatmin etmece
*Twitter, Facebook gibi bilimum sosyalleşme(!) siteleri
*YouTube'dan video izleme ve reels videoları ile zaman yolculuğu
*Sigara içerek ciğerleri folloş etme seansı
Bu sitelerde öyle bir algoritma var ki hoşunuza gidecek ne varsa karşınıza çıkartıyor. Her seferinde dopamin seviyesinizi daha fazla yükseltiyor. Her şey tam istediğiniz gibi hem de bir tık uzağınızda. Ne güzel değil mi? Can sıkıntınızı geçirmek için telefondan bir iki tuşa basıp anında mutlu oluyorsunuz. Beynin dopamin seviyesi hep yüksek. Peki bunları bırakıp gerçek hayata dönünce ne oluyor? Gerçek hayat aşırı sıkıcı geliyor. Gündelik işler normal mutluluk seviyenizin çok altında çünkü. Sürekli dopaminin yukarıda olmasına o kadar alışmışız ki biraz normal bir şey yapsak mutsuz oluyoruz. Mesela bir şeyler okumak çok sıkıcı geliyor. Ders çalışmak normalden daha katlanılmaz hale geliyor. Kolay yoldan mutlu olmaya alıştığımız için normal şeyler bize çok zor gelmeye başlıyor. Beynimizdeki ödül döngüsü o kadar ilerlemiş ki mutluluk bir bağımlılık haline gelmiş. O an mutlu değilsek, dopamin salgılamıyorsak kendimizi kötü hissediyoruz. Bunun sonucunda da hep kolaya alışıyoruz ve dopamin bağımlısı tembel varlıklara dönüşüyoruz.
Peki ne yapmalı bu döngüden kurtulmak için? Çok basit aslında. Mutlu olma seviyemizi aşağıya çekmeliyiz. Bizi böyle kolayca mutlu eden şeylerden bir süre uzaklaşmalıyız. Bir süre dopamin yoksunluğu yaşayacağımız için aşırı mutsuz olabiliriz ama buna biraz dayanırsak normalde yaptığımız şeylerden de keyif almaya başlarız ve mutluluğun abartıldığı kadar önemli bir şey olmadığının farkına varırız. Beni kolayca mutlu eden şeyleri az önce yukarda saydım. Her gün bunlardan bir tanesini eliyorum. En azından birkaç gün bunlardan uzak durmayı düşünüyorum. Bakalım ne olacak sonuç.
Not: Çok mutsuzum şu an.