Aylardır buralara uğramıyorum. Mutluluktan değil tabii. Artık bıkmışlıktan. 14 Temmuzda anneme biyopsi yapıldı. Kanser şüphesi yüzünden. 5 Ağustosta öğrendik, kansermiş benim annem. Aylardır maddi anlamda çöküşteyiz. İş bulmuştum, istediğim bir işti. Annem hasta diye çalışamıyorum, birinin ona bakması lazım. Şubat gibi olur gözüyle baktığım ilişkim bitmişti. 1 hafta önce döndü, istediği ilgiyi aldı sonra yine bitirdi. Hiçbirine ağlamadım. Öğlen kendime soğuk kahve yaparken sütü köpürtmek için koyduğum bardaktan fışkırıp, fayans, yerler ve üstüm başım süt olduğunda, çöktüm yere hüngür hüngür ağladım. Artık öyle bir bıkmışlık var ki içimde, ne kariyer hayallerim, ne gezmek istediğim yerler, hiçbir şey gözümde değil. Ölüp gidelim ya uzatmadan. Mutluluk bize haram.