Kerkük Zindanı türküsü,14 Temmuz 1959 tarihinde başlayan ve sonraki günlerde de devam eden
Türkmen katliamlarından esinlenilerek yazılmıştır.
Irak'ta Cumhuriyet rejiminin ilk yıldönümünde düzenlenen bayram töreninde çıkan olaylar,giderek büyümüş ve olaylar özellikle bölgedeki Türkmenleri hedef alan bir katliama dönüşmüştür. Katliamda çok sayıda Türkmen hayatını kaybetmiş ve çeşitli işkencelere maruz kalmıştır, o kadar fazla Türkmen tutuklanmıştır ki cezaevlerinde yer kalmamış ve okullar cezaevine dönüştürülmüştür...
Olaylar üzerine Türk Dışişleri 25 Temmuz 1959’da Irak’ta üzücü olayların meydana geldiğini belirten bir açıklama yayınlanmış. Açıklamada Irak yönetiminin bir daha böyle bir olayın olmayacağına dair güvence verdiği de belirtilmiştir.
Katliam sonrası sorumlu olarak 260 kişi tutuklanmış. İçlerinden 28 kişi idam cezasına çarptırılmış, suçlu olduğu bilinen büyük bir çoğunluk serbest bırakılmış , idam cezasına çarptırılanların infazı ise ancak 1963 yılında gerçekleşebilmiştir.
Bu olayla ilgili acı gerçeklerden birisi de, Kerkük’te yaşananların Türkiye’deki halkı “galeyana getirmemesi”(!) sebebiyle Kerkük katliamına dair basın açıklaması yapılmasının, fotoğraf ve belgelerin Türkiye’ye gelmesinin engellenmesi, TC Hükümetinin 21 Ekim 1959 tarihli Bakanlar Kurulu kararıyla, 14-16 Temmuz 1959 tarihinde Irak’ın Kerkük bölgesinde Türklerin katledilmesi ile ilgili resim, film ve sair dokümanların Türkiye’ye girmesi veya dağıtılması yasaklanmasıdır.(bu kısım önemli tekrar okuyunuz)
Kerkük Türküsü’nde üç gün üç gece aralıksız devam eden bu katliamda Türkmenlerin yaşadığı dramlar anlatılmıştır.
Türkünün sözleri Fahrettin Ergeç tarafından yazılmış, bestecisi ise Kerküklü sanatçı Demirçın'a aittir.
Türküyü ülkemizde
Cem Karaca,
Esat Kabaklı,
Kıraç ve
Haluk Levent gibi isimler seslendirmiştir. En bilinen ve bence de türküye en içten yorumu katan
Cem Karaca'dır.
Sözleri:
Kerkük'ün zindanına attılar beni
Mazlumlar sürüsüne kattılar beni, kattılar beni
Bir yanım dağladılar ateşle annem
Ne suçum ne günahım yaktılar beni, yaktılar beni
Türkmen obalarından göçen anneler
Ne yuvaları kalmış ne de haneler, ne de haneler
Gök kubbeyi sarsar mazlum feryadım
Elbet bir gün güler bize seneler, bize seneler
Elbette bir gün güler bize de seneler
Edit:imla