ağır dramdı ve geçim sıkıntısı çekerek büyümüş çocuklar için fazla tanıdıktı. en azından benim için. ben de babamın peşinden bir umut para kazanmak için çıktığı yollardan çok geçmiştim. o çocuğun yorgunluğunu, çaresizliğini, sıkıntısını yine de babasına olan sevgisiyle devam edişini iyi bilirim. çabalayan, yokluğun içinden varlık çıkarmaya çalışan babalar iyidir.
filmin sonunda hüngür hüngür ağladım.
kalbimse yere düşen kaptan amerika'da kaldı. aklıma babamla yine sabahın köründen akşamın bi saatine kadar bir şeyler satabiliriz belki diye çıktığımız bir pazarda hemen yan tarafımızda duran oyuncakçıyı getirdi. ulan hep de oyuncakçı olurdu o pazarlarda. ve babamın da oyuncak alacak parası olmazdı. o oyuncaklar akşama kadar karşımda dururdu. bi gün artık nasıl baktıysam babam bana o tezgahtan küçük, oyuncak bir tavşan almıştı. öyle mutlu olmuştum ki. halen daha durur o tavşanım. pembe, fiyonklu elbisesiyle. nasıl özenle baktıysam, bilirdim başka alamazdı, halen daha yepyeni.
konudan konuya geçtim he. birden içlendim. neyse çok güzel film. yüreğe dokunan filmlerden.