bu hayata ne kasvetli bir pencereden bakan bir insanım ne spinoza mutluluğum var; zihnimin içi şenlik, hayat bir cehennem. fordist umut basacak olsa da gerçeklik matbaan ikisi birbirinden bağımsız. çiçek açsam da yangın yeri ülkem. yalnızlık ne giderilmesi gerekli bir şey ne ayırt edici meşgale ne çekilecek dert ama kendini insanca insanoğluna açtığında kendine çakılmak mecburiyetiyle varlığı belirginleşen bir el ki pürüzlerini ayıklayan o el yüzde ve sert! tokattan farksız. safsa niyetin ikinci bir insan sıklıkla kahır, saf değilse niyetin ikinci bir insan hiç var olmamıştır! anlaşılmak ulvi ve imkansıza yakın, eğer bir aptal değilsen.