var gibi boyle bir sey.
hala "gibi" diyorum, kac yasina geldim imkansizligin varligina inanmak istemeyecek, ucundan esneme payi birakacak kadar pembe bakip dusunuyorum.
ama bir yandan da vardir diyorum; cunku yas dediysek, hayatin oyle kendi emellerin ve kalp carpintilarin ugrunda yakip yikarak gecmeyeceginin bilincinde oluyoruz. bilinc belki dogru bir tabir degil, vicdani bir yuk aslinda yaradan tarafindan bahsedilen. imkansizligin cevresinde kivrilir durursunuz, ama bilirsiniz ki, kavustugunuzda etrafinizdakileri tek tek alt ust edeceksiniz.
o askin buyusu bu duzeni bozmaya gelmez, siz kendinizi curutursunuz sadece.