21 yıllık dostum, kız kardeşim, bebekliğim, çocukluğum her şeyim öldü.. Kendini vurdu, intihar etti..
Nasıl hissediyorum bilmiyorum. Her ağladığımda onu arardım, ona dert anlatırdım. Buluşmak için fırsatlar yaratır 5 dakika da olsa onu görmek için evine giderdim.
Küçükken sokakta bir sürü oyunlar oynar, arkadaş grubumuzla yeni oyunlar türetirdik. Büyüdük hepimizi dert sardı. Yine birbirimize tutunduk. En son bi tartışma geçti aramızda küstük. Yine ölümlü dünya dedim ve aradım barıştık 1 hafta kadar önce. İyi ki aramışım diyorum biliyor musunuz. Ya küs ölseydi. Bu vicdanla nasıl yaşardım bilmiyorum. Benim dostum öldü. İnanması o kadar güç geliyor ki. Mutlu olduğumda aradığım insan öldü. Kendi canına kıydı. Neler atlattık halbuki beraber. Nelerin üstesinden geldik. Neler için ağladık sonrasında bunun için mi ağlamışız diyip yine beraber güldük. Ben dostumu kaybettim. Ne büyük bir acı. Ölüm haberini aldığımda bile ilk onu aramak istedim doğru değildir Selin yapmaz böyle bir şey o bana doğruyu söyler diye onu aramak istedim. Telefonu çaldı ama açan olmadı.. Şimdi ise cenazesine gideceğim. Ne kötü Allah'ım.. Ciğerim yanıyor. Bu hayatı ona cehenneme çevirdi ailesi.. Dayanamadı benim güzel kızım. Katlanamadı artık.. Koruyamadım seni Selin bu dünyada kötülüklerden. O minik kalbini koruyamadım..
İstemediği birine vermek nedir bir insanı? Bu senin kendi öz kızın niye cehenneme çevirdin dünyasını.. Niye yaktınız yıktınız hayallerini.. Değdi mi.. Umarım gittiğin yerde rabbim sana çok iyi bakar. İkinci bir cehennemi yaşatmasın rabbim sana canımın içi..
Elimden duadan başka birşey gelmiyor.. Karanlıktan korkan kardeşimi toprak altına koyuyor olacağım.. Kavuşacağız bitanem.. Biz gelene kadar kendine oralarda iyi bak.. Biz seni koruyamadık bu kötü dünyadan rabbim seni korusun, sevsin...
Kalbimizde hep yara olarak kalacaksın...
Edit:eltime yazdım