Hayattaki en mükemmel şey birbirine aşık anne ve babaya sahip olmaktır diye düşünüyorum. Ben onların varlıkta yoklukta zorlukta kolaylıkla mutlulukta acıda kavgada birbirlerini hep sevdiklerine şahit oldum. Babam ben olmadan önce ablam ile 15 abim ile 14 yaş var. Bambaşka bir adammış benden sonra anneme hiç vurmamış benden önce vurması falansa tamamaen rivayet gibi gelir pamuk gibi adamdı, aslında basit sanılan etkinlikler aileyi o kadar güçlendiriyor ki.. Bunu o yollardan geçip geçmişe baktığın zaman anlıyorsun. İlk okulda kitaplarımı defterlerimi birlikte kaplardık babamla tüm defter kitaplar bittikten sonra ozmaan hayranı olduğum grup hepsi nin kitap kabı çıktığını gördüm söyledim, annem seneye artık dedi sonuçta kap alınmış hepsi kaplanmış babam çarşıya gitmiş bana o kaptan bulmuş tüm kitap defterleri söküp yeniden katlamıştı. Ahh babam kıyamazdı elimden tutar isteidğim kitapları alırdı bir gün kızım bunları okula bağışla ben sana yenilerini alırım durumu olmayanlarda okusun demişti. İstemeye istemeye verdim. Ama hala diyorum keşke vermeseydim babamdan geriye kalan anılar değil hatıraları da oluşturabilseydim. Aradan geçen zamanda unutmadım ama bu güzel duyguların üstünü kaplayan bir sürü duygu oldu öfkeler hüsranlar uzaklıklar 3 gün önce kaybettim onu ben uzaktayım diye şişirdiğim balonu benim nefesim var diye yatağının üstüne asan babamı kaybettim. Ben babama aşıkmışım bunu yeni farkettim.