İtiraf etmeliyim ki insanlar asla değişmiyor. Siz ne kadar farklı hayal etseniz de onlar hep aynı kalıyor. Birinden vazgeçerken artık anladım ki ondan değilde, onunla olan hayallerinizden vazgeçiyorsunuz.Sonrasında ise size değersiz hissettirdiği her anın hesabını ondan değilde kendinizden çıkarıyorsunuz. Kendimle savaşa girmeyi bıraktım artık. Çünkü insan gerçekten aşık olunca gözü kör olup tüm tavizleri veriyormuş. Yapmayalım bence bunu. Değersizlik duygusunu hissettiğiniz an koşarak kaçın. Benim gibi belki değişmiştir umuduyla tekrar tekrar şans vermeyin. Çünkü her verdiğiniz şans sizin kendinize savaş açmanıza sebep oluyor. Hayat zaten kısa, bana zehir edeni değil de mutluluktan ayaklarımı yerden kesip beni kendime sevdirecek biri olmalı. Yani en azından bunu anlayacak olgunluğa geldim artık..