müthiş şiddetli duygu ve düşünceler yatıyor bu şarkının içinde.
.
rap müziğe dair en çok özlediğim olay bu. şimdikiler işin matematiğini çözünce kendilerini kraliçe arı sanmaya başlıyorlar. oysa rap'in olayı samimi yakarışlardır. fabrika çıkışlı işler kağıt üstünde kusursuz olsalar da bizdeki etkileri o derece sönük oluyor, bizim için kalıcı olmuyorlar. samimi olmayan kalıcı olamaz...
rap'i tutkuları için icra eden, rap'ten maddi anlamda pek bir beklentileri olmayan adamların hüküm sürdüğü zamanları cidden özledim. para denen meret girdiği her ortamın şaftını kayırdığı gibi, güzelim pasaklı samimiyetimizi de öldürdü. teknoloji, sosyal medya ve tüketim çılgınlığı da cabası.
son çıkan şarkıların kaçını ezberledim? veya kaçının beat'i aklımda dönmeye devam ediyor? ben ki karaçalı'nın her albümünün hafızı olmuş adamım, birkaç istisna hariç piyasadaki son işlerin hiçbiri yok bende.
bir şevkimiz vardı, el birliğiyle katlettiniz.
.
"motorlar çalışıyor, ben onların yolcusu.
çektiğimiz aynı çile, sağcısı, solcusu.
camlar düştü yerlere, ellerim kan içinde.
düşlediğimiz evi al, sonra yan içinde."
-
link