Çok zor. Yapması değil, yaptıktan sonrası. Geçen gün Müge Anlı'daki Doktor Osman'ın yerinde olsam ne yapacağımı düşünmüştüm, bugün Elmalı Davasındaki çocukları düşünüyorum. Çektikleri acı, çektirenlerin bedel ödememesi, sığınacak bir annelerinin olmaması, bundan sonraki hayatları... Geçen sefer öfkeyi hissetmiştim, bu sefer boşluktayım. Ben empati bile yapamıyorum, onlar bu hayatı yaşayacak. Emeği geçen herkesin Allah belasını versin!