anneye benzemek

O kadar kızdım ki ona, o kadar kırıldım ki dokuz yaşından beri onun gibi olmayacağım diye diye uyudum neredeyse her gece. Ve şimdi 22. yaşımı yarılamışken farkediyorum ona ne kadar benzediğimi. Maalesef kaçtığım her şeyin kucağına düşmüşüm. Ama sana bir şey söyleyeyim mi anne, ben bunu değiştireceğim. Senin zamanında bunu değiştirme fırsatın olmadı belki, belki de böyle olmaktan çok mutluydun. Bilmiyorum. Ama ben değiştireceğim. İlk başta kendim için, sonra da yetiştireceğim onca çocuk için, eğer Allah nasip eder de çocuğum olursa onun için değiştireceğim. Gidip tedavi olacağım. Çünkü seninle başka türlü barışabilmem mümkün değil. Ve sana olan öfkemi sana benzediğim için kendime de duyuyorum. Kendimle barışmak istiyorum.