bu gün sabaha karşı beş gibi falan kuzenimin bana seslenmesiyle uyandım, çünkü içimi çeke çeke ağlıyordum, kalktım bir şey demeden hüngür hüngür ağlamaya devam ettim.
hayvan gibi üzüldüğüm, sevdiklerimin ölümünü gerçekten hissetmiş olduğum bir rüyaydı.
-Allah'ım gerçekte hissettirmesin amin deyin lütfen çünkü her amin bir iç rahatlaması.. :(-
ya var ya böyle sanki ciğerimi söküp koparıyorlardı rüyamda o kadar canım yandı ki neşterle uyuşturulmadan ameliyata girmişim de canlı canlı kesiliyormuşum gibi. bu acıyı başka nasıl tabir edebilirim inanın hiç bilmiyorum ama aynen böyle canım yanıyordu :( hala aklıma geldikçe gözlerim doluyor. bir de rüyamda sakin kalamayıp sakinleştiriciyle uyutuyorlarmış beni. feryat figandım, ortalığı inletiyordum.
inşallah gerçek hayatta sevdiğim hiç kimsenin yokluğunu görmeden ölürüm. yoksa her şeyin altından kalkan bu ben, bunun altından asla kalkamaz.