Sevgili asosyal, uzun süredir ciddi bir keder içindeydim artık bu o kadar kötü bir hâl aldı ki zaman dilimini yitirmeye başladım. Yaşadığımı hissetmiyor gibiyim. Stres ve sorumluluklar içinde nefes alamıyorum gibi geliyor. Oysa bunlar çok mühim şeyler değil. Dünyevi her şeyi o kadar çok boş verdim ki bunlar bana gereğinden çok fazla acı ve ızdırap veriyor. Bunu buraya yazıyorum ki uzun süre sonra dönüp baktığımda; ya "vay be ne günlerdi artık geride kaldı" ya da "bunlar iyi günlerimmiş" diyeceğim. Her iki ihtimal de acı verici.
Huzurla kal.