Belki masumane bir sevgiyi sembolik hale getiren sıradan bir insandır, evlenmek isteyebilir, normal.
Diğer belki ise;
Kendine inanan insan evlenir. Sonsuz olmak isteyen insan evlenir. Duyumsanmak isteyen insan evlenir. Çocuk sahibi de olur. Bir çocuğu nasıl yetiştireceğinin hayalini kurarken heyecanlanır ama başka bir çocuğu (yetişmekte olan başka bir insan olarak) görse aynı heyecana kapılmaz. Ya da kendi çocuğunun ne ile nasıl yetişeceği ile alakalı değildir. Bir çiçek örneği verelim. Ona en kaliteli gübreleri, en güzel saksıları alır ama hangi iklimin çiçeği olduğunu hangi toprağa ihtiyaç duyduğunu düşünmez. Kendi arzularının dışavurumu olan bir çocuk meydana getirmektedir ama onun kendi arzuları olabileceği ahahha. İnsan değildir o çocuk insanoğludur. Kndi ile alakalı bir yetiştirme, üretmedir bu. Soyu sürmek deriz. Soyu sürecek olan içten içe kendisinin de süreceğine benzer bir hayale, isteme kapılmaktadır. Bunun en sıradan örneği çocuk. Bunun şiiri var bunun dandik romanı var, bunun akademisyeni, bu çocuk örneğinin öğretmen versiyonu var...