genetiğinin hastalıklarla dolu olması.
yok yani bakıyorum, "çocuğuma bu genetiği vermek ve bu genetiği çoğaltmak istiyor muyum?" diye soruyorum. cevabım "hayır" bu çocuğa da yazık değil mi? evet, eminim anne baba olmak çok güzel bir histir ama bu hissi yaşamak için onu bunca acıyla baş başa bırakmak doğru mu bilemiyorum. ayrıca çocukluk travmalarının tüm hayatı etkilediğini düşünürsek, hayatımın en stresli yıllarında çocuğumun tanıklık edeceği "ben" onun travması olabilir. istemeden onu kırabilir, üzebilir, incitebilirim. böyle bir şeyi yapmayı da hiç istemem ama stresli bir ülkede zor şartlarda yaşıyoruz. parası olan, sağlığı olan, psikolojik olarak onunla ilgilenebilecek sevgi dolu insanlar çocuk yapsın.