Yürümesine yürünür de, bizim insanımızın azımsanmayacak kısmının yürüneceği konusunda ya da nasıl yürüneceği konusunda fikrinin yanlış olduğunu sanıyorum.
Yaklaşık 1 haftadır gün içinde çok yoğun dolaştığım için çokça yürüyen merdiven kullanıyorum. Ama özellikle sabahları tam bir sinir harbi benim için, zaten dakikalar ile savaşıyorum afyonum patlamamış muhakkak önümde bir tanesi kulağına kulaklığı takmış sanki anasının evine asansörle çıkar gibi rahat rahat keyif yapıyor. Hayır arkadan pezevenge bağırıyorum duymuyor, aradaki yolcular da sakince onun keyfini bekliyor.
Geçenlerde tam önümde duran bir hanım efendiye seslenmemi duymadığından mütevellit omzuna işaret parmağımla tıklatıp "pardon müsaade eder misiniz?" dememin sonucunda "siz bana ne hakla dokunuyorsunuz?" cevabını aldım, sanki kayınvalidesinin üstünde kayak yapmışım gibi tepki vermesi beni de ürkütmedi değil.
Velhasılı o yürüyen merdivenin sol tarafında sap gibi bekleyenlere böyle anlatarak falan değil, otobüslerin tutamaçlarıyla şamarlayarak anlatacaksın bu basit kuralları.