eski küflenmiş mutluluklar kalmıştır, umut yitirilmiştir. bu enkazın altında zifiri karanlık bir rüyada eski sevgilinin sesi duyulur bizim o sese duyduğumuz hasret, özlem. ancak vakit de çok geçtir artık.
bana bir kore yapımı olan 'dalkomhan insaeng' adlı filmin bir sahnesini hatırlattı. bu duyguyu burada çok iyi tarif eder aslında.
genç bir öğrenci, bir gece gözyaşları içerisinde uyanır. yanındaki ustası bunu görüp ve sorar;
- kabus mu gördün?
+ hayır
- üzücü bir rüyamı?
+ hayır, rüya öyle güzeldi ki..
- peki niye bu kadar üzgünsün?
öğrenci, yavaşça gözyaşlarını siler, ve cevap verir;
+ çünkü.. gördüğüm rüya asla gerçek olamaz..