Gün geçmiyor ki burnumuzun direği sızlamasın..
Hayatını, düşüncelerini, fikirlerini filtresiz, tamamen ve olduğu gibi paylaştığın insandır. Seni yargılamaz. Aile gibi aslında, ne olursa olsun yanındadır. Sevgilinin hallicesi işte.
Bizde birtakım sorunlar yaşandı. Hatta buraya da yazmıştım. Içimden bir şeyler koptu diye.
Şimdi yurtdışına gidiyormuş, 6 ay da yokmuş.
Yaklaşık üç aydır yan odamda. Yüz yüze bakmıyoruz. Ortada elle tutulur bir sebep, bence, yok. Ben bunun onun tercihi olduğunu düşündüğüm için geri durdum. Çok da durmadım he, adım da attım... Kek götürdüm kapısına, kabul etmedi. Dolayısıyla gurursuz ve köpek olmadığım için bir daha da yaklaşmadım.
O da aynısını, bu durumun benim tercihim olduğunu düşünüyormuş. Ortak arkadaşımız cıtlattı. Geçmiş zamanı düşününce içim sızlıyor demiş. E benim de sızlıyor... Ama bu duruma getiren ben değilim, yine de benim adım atmam bekleniyor.
Gitmesine gerçekten çok sevindim, çok istediği bir şeydi. Allah yolunu bahtını açık etsin. Ama yolun açık olsun demeli miyim kestiremiyorum. Bir yanım de diyor, bir yanım manyak mısın seni ve senin arkadaşlığını istemedi ne diyeceksin diyor.
Bak düşündükçe hiç de yolun açık olsun falan diyemem diyorum ya. Ikimizin bulunduğu bütün gruplardan çıkan, bütün yolları tıkayan o.
Kendi tercihiydi, saygı duymaya devam.