trajikomedinin en güzel örneklerinden biri bence. özellikle ikinci sezonda sadece ana karakterin değil diğer karakterlerin de sıkıntılarının ve isyanlarının daha derin işlenmesi oldukça başarılıydı. keşke rahibin ismini de bilseydik çünkü arkadaşlarıma anlatırken çok zorlanıyorum.
edit:
diz çökme sahnesi bahsetmeyi unutmuşum. bihter ziyagil'in ölümünden sonraki en etkileyici dizi sahnesidir benim için.