abi sahibi olmak

Bazı istisnalar hariç bence abisi olanlar çok ama şanslı. Onun sevgisini annem ve babamın sevgisiden daha fazla hissediyorum. Mesela biz küçükken onu hep kışkırtıp kendimi dövdürür daha sonra istediğim şeyi yaptırırdım, okuldan beni alır o hayvan gibi çantayı tüm yol boyunca kendisi taşırdı ben de sokağın başına geldiğimizde çantadan bir şey alıcam bahanesiyle çantamı ondan aldığım gibi eve koşar sonra da evdekilere hiç bana yardım etmiyor okuldan buraya kadar zar zor geldim diye yakınırdım, kırdığım bozduğum eşyaların suçunu hep ona atardım o da hiç ses çıkarmazdı garibim. Ben onu saf salak bişey sanıyordum meğer o beni sevdiğinden bir şey demiyormuş. Kaç yaşına geldik hâlâ bana kızmaz kıyamaz, en son bilgisayarını ikiye böldüm sesini bile çıkarmadı ama eminim ki bunu erkek kardeşim yapsaydı ağzına sıçardı. Para lazım veya herhangi bir şeye ihtiyacım var direk onu arıyorum evine gitmeyince sen niye bize gelmiyorsun diye arıyor. Yazmaya devam etsem bissürü şey var. Kısacası abisi olduğu için şanslı olan gruptayım