Gökyüzü bir duygu ya da bir çoğu.
Maviş bir huzur ile bembeyaz pamuk bulutlara sarılıp rahatlama hissi. Herkesi ve herşeyi kolları altında saklayan müthiş bir güven, uçsuz bucaksız bir özgürlük. Hergün doğup batan koca bir aydınlıktı güneş insana umudu aşılayan, her şeyin yeniden belki de daha da güzel olabileceğini hatırlatan. Tüm o gök gürültülerinin eninde sonunda biteceğini, yağmurun tüm kirlerimizden bizi arındırıp yerini kuş cıvıltılarına bırakacağını gösteren. Peki ya sadece gece gördüğümüz yıldızlar; karanlığın bize minik ama milyonlarca mucizeyi göz kırpması. Ayda ne var biliyor musunuz? Güneşli güzel günlerin, karanlık zamanlara gönderdiği bazen küçük bazen büyük bir teselli.
Ben gökyüzüyüm aslında...
İnsanlar yanlış çağırıyorlar beni.
Benim adım gökyüzü aslında...