Hayatın başlarındayken hep olumlu anlamda beklentilerim vardı sonra bir gün bir yerde "sen kötüyü bekle iyi çıkarsa mutlu olursun" diye bir söz duydum. Benim en sevmediğim her şeyi sorgulama huyum yüzünden bu lafı da sorgulaya sorgulaya üzerine günlerce düşüne düşüne benimsedim. O günden sonra öyle bir alışkanlık yerleşti ki bünyeme ne olursa olsun her durumda en distopik senaryolar en negatif beklentiler içinde boğuluyorum. Genelde de sonuç hiç de öyle olmuyor aslında hiçbir şey beklediğim gibi kötü gitmiyor ama yine de bunu yapmayı bırakamıyorum. Ciddi bir anksiyete problemi olabilir bende. Histerik ataklar eşliğinde deliriyorum çünkü. Herkeste pozitif beklentiler olur ama gerçekleşmez üzülürler bendeyse durum hep tersine işliyor. Bu terste bi işlik var 🤪