o dönmüş, tüm dertler bitmiş, bir yaz günü denizde çocuk gibi eğlendikten sonra kumsala oturmuş örtünün üzerine abur cuburları sermişiz. o yine durmaksızın bir şeyler anlatıyor ben yine durmaksızın dinleyip gülüyorum bazen karşılıklı öyle güzel gülüyoruz ki bu an bir anıya dönüşmeli deyip kısa video çekiyorum. sonra öyle derin bir sohbet başlıyor ki zaman mekan kavramını yitiriyoruz telefonu ve diğer insanları unutuyoruz. her günüm böyle geçse ölene kadar her gün bu hayal gerçeğim olsa can dostumla geçirdiğim her gün tüm dertleri silip götürür. şimdi yazınca fark ettim de o sıradan zannettiğimiz şeyler şu an bir hayal olmuş. hayat, bari bu mutluluğu almasan elimden olmaz mıydı...