Bu yaşına kadar Avrupa Yakası ve Şahsiyet dışında başka yerli dizi izlememiş biri olarak neymiş bu bir de ben bakayım deyip depresyon ataklarımın başladığı bir dönemde sardığım dizi. Bir bölüm daha bir bölüm daha acaba şimdi ne olacak diye diye günlerce beyin yamışması yaşayana kadar izleyerek 110. bölüme kadar geldim dizi devam ettiği için şu an tek tek yayınlanmasını beklemek zorundayım çünkü entrikalı türk dizisi girdabına bir kez kapıldığında çıkamıyormuşsun bunu anladım. ama şu bir gerçek ki bu tarz diziler gerçek bir uyuşturucu gibiymiş. izlediğim günlerde zaman mekan kavramımı yitirdim dertlerimi unuttum beynimdeki tüm fonksiyonlar durmuştu. onca yıl meditasyon vs uğraştım düşünmeyi böylesine durdurmayı hiç başaramamıştım. şöyle kendimi bile unutturacak bir dizi daha bulsam bir iki ay daha beynimi öldürsem beni idare eder.