Önce Halıya sırtüstü kalem gibi uzandım ama istediğim arınmışlığı hissedemediğim için dizlerimi kırıp kendime çektim, böylece hem bel çukurum tamamen halıya temas etti hem de alt karın bölgemde oluşan o gerginlik, stres bitti.
Bugün büroya patronun bir arkadaşı geldi, biraz sohbet ettiler. Çocuğun benden daha iyi olduğu yönleri var. Zaman geçtikçe bu yönleri kendimi eleştirmeme neden oldu ve en sonunda da beni halının üstünde uzanır hale soktu.
Şimdi düşünüyorum; çocuğa karşı bir kıskançlığım var mı, yok. Hatta Allah var çocuğu sevdim diyemesem de iyi niyetli buldum. Zaten benim Hesaplaşmam çocukla degil, kendimle..
ben Zamanımı nasıl geçiriyorum, neden kendimi geliştirmiyorum, neden yeterince çalışmıyorum, tembelliği bırakmam gerek.
Kendimi daha iyi duruma getirecek, bana faydası olacak ritüeller bulmalı, hayatımı toparlamalıyım.
Neyse işte bu konular üzerinde kendi iç sesimi dinleyerek planlar yapmaya çalışıyorum ama şimdiye kadar dinlediğim tek şey apartmandan gelen, muhtemelen evlerine gelip giden komşuların kullandığı asansör hareketleri. Bu komşulardan zaten hiç aşure de getirmiyorlar. Adiler