halk diline yerlemiş "hayatımı yazsam roman olurdu" diye bir inanış bile var. ancak bu anlatılanın/anlatılacak olanın sıradışı ve ilgi çekici bir şey olacağı, edebiyatın özü haline gelebileceği anlamına gelmiyor. piyasada söz sahibi olan bazı büyük yayınevleri bile tamamen ticari bir yaklaşım gözeterek, popülist ürünlerin tüketiminden çokça para kazanabiliyor. ortaya da
pucca gibi yazarlar çıkıyor. bu işi doğrudan ticarete dökmüş ikinci ya da üçüncü sınıf yayınevleri ise bireylerin yazar olma hayallerinden beslenerek, yazarlığı sıradanlaştırıyor. bugün google'da yapacağınız küçük bir arama ile üç bin lira gibi bir miktara kitabınızı yayınlayacak firmalara rahatlıkla erişebilirsiniz.
yine de kitap yazma/yayınlatma faaliyetini edebiyat emekçileri ile edebiyat tüccarlarını kıyaslamak için bir aracı olarak görmemek gerek. mesela
ihsan oktay anar'ın
pucca ya da
pink freud okurları tarafından neden tercih edilmediğini sorguladığını pek sanmıyorum. zaten gerçek okurlar "çok satanlar listesi"ni takip etmez. hepsinin kendi "okunacaklar listesi" vardır.