kimseyi toprağa vermedim ama bir arkadaş kaybettim dün gece, 2 saatlik bir konuşmayı sürekli kafamda çevirip duruyorum. gözlerimde yaş kalmadı ağlamaktan. herkesin kankası olan ben ilk defa birisinin arkadaşı olmayı beceremedim. çok üzgünüm. bana bu kadar çok değer verdiğin ve çok önem verdiğin birisinin hayatından çıkacağını öğrenmenin verdiği şokla ve üzüntüyle bile beni teselli ettiğin için de çok teşekkür ederim ayrıca. defalarca özür dilemek istiyorum senden ama bilerek olmadı yemin ederim. hislerimi açıkladığım için pişman değilim ama hayallerimize ihanet ettiğim için çok üzgünüm keşke farklı olabilseydi bazı şeyler. seninle bir konuyu en dibine kadar tartışmayı, almak istediğin şeylerde fikrimi sormanı, kardeşlerimiz hakkında konuşmayı, izlediğimiz şeyleri, okuduğumuz kitapları ve takip ettiğimiz sayfaları birbirimize önermeyi, onların hakkında konuşmayı, ufak ama beni çok güldüren şakalarını, rüya görür görmez bana yazmanı ve diğer hayallerimiz üzerine konuşmayı çok özleyeceğim. bu arada gözlerimde yaş kalmış, yanılmışım başta:) inan tek bir gözyaşım bile hoşlandığım kişi benden hoşlanmıyor diye akmıyor, çok sevdiğim bir arkadaşımı bu şekilde kaybettiğim için üzgünüm. günün nasıldı bugün nelere güldün hiç bilmiyorum ama benimki çok zordu. zaten barışırız diye küstüğümüz zaman gördüğüm videoları kaydetmiştim ya bir kere, bugün kaydedemedim gördüğüm postları. neyse ya sana da hep dediğim gibi ''hallederiz'' diyorum tekrar, bu sefer ayrı ayrı halledicez ama halledicez. çok üzgünüm.