hayalini anlatınca deli sanılmak

Türkiye’de her gün yaşadığım durumdur. 24 yaşındayım maddi durumum kötü de değil ama o kadar sıkıldım ki bu ülkede yaşamaktan.. En yakın akrabama bile ‘ben bugün buraya gidicem, şunu yapıcam’ dediğimde ya siktir git hadi işinin başına der gibi bakış atıyor. Bu onun da suçu değil artık ülkede insanlar hayal kurmaya bile korkuyor. Ben neden yurtdışındaki insanlar gibi (çoğunluğu kastediyorum burdan bana orda da durumu kötü olanlar var falan demeyin.) rahat rahat kıyafet alamıyorum,içki içemiyorum, istediğim yere seyahat edemiyorum? Şikayet ettiğimde neden hep ‘şükür et senin durumunda olamayanlar da var’ lafını duyuyorum? Tabi ki benim durumumda olamayanlar da var ama ben yükseleyim onlar öyle kalsın demiyorumki. Sürekli içime attığım bir şey bu burda paylaşmak istedim. Umarım bir gün herkesin hayali gerçek olur. Bu hayata bir kere geliyoruz ve insanların mutluluğunu,gezdiği yerleri,hayat standartlarını sosyal medyadan ağzımızın suyu akarak izliyoruz başka da bir şey yaptığımız yok. Sanırım yakında ben de hayal kurmaktan vazgeçicem..