Çocukken yaşadıklarımı anlamamıştım. Ama oyun gibi de değildi. Oyun oynarken eğlenir, mutlu oluruz. Bu insanı huzursuz eden rahatsızlık veren bir şeydi. Net hatırlamıyorum nasıl olurdu nasıl başbaşa kalırdık ama 3. Sınıfa gidiyordum. Yanına yatırır bana hikayeler anlatırdı. Kuzenimdi bunu yapan benden 7 yaş büyüktü. Anlattığı hikayeleri severdim sonra arkamı dönmemi söylerdi. Kalçamı kendine yaklaştırırdı. Penisinin sertliğini hissederdim ama çocuksunuz ne olduğunu anlamıyorsunuz. Bu böyle 2 sene devam etti. Yanlış bir şeyler olduğunu 5. Sınıfta arkadaşlarımın konuşmasından anlayıp anneme söyledim. Orada son buldu bi kaç sene gelip gitmedi. Ama bayramlarda hala yüzümüze bakar şerefsiz.
Liseye giderken otobüslerde minibüslerde yaşadıklarım da cabası..
Bunları yaşadığım için şimdi kızlarımı tek başlarına bir yere göndermeye korkuyorum. Bu gibi insanlar yüzünden kızlarımı kuzenleriyle bile odada baş başa bırakmıyorum. Özür dilerim meleklerim:( yaşadıklarımı yaşamayın istiyorum