O zamanlar liseye yeni başlamıştım. Lisedeki din kültürü öğretmenim beni çok sevmişti ben de onu sevmiştim tabi çok iyi niyetli benim iyiliğimi istiyor benimle konuşuyor felan diye masumca seviyordum. Ama zaman sonra bana artık dokunmaya, çimdik atmaya, öpmeye hatta ısırmayı teklif etmeye başlamıştı. Beni arkadaşlarımdan uzaklaştırıyordu onlar yanlış yoldalar onlarla muhatap olma diyordu. Salak kafam ben de hala diyorum ki beni çok seviyor ondan. Bir gün merdivenden çıkarken elimi tuttu elimi çektim ama bu sefer yine tutmakta ısrarlıydı. Trip atardı ondan uzak davrandığımda bir de. Yine o gün şuan ki en yakın arkadaşım, merdivende bizi görmüş. Beni okul çıkışı kenara çekti ve bu adamın davranışlarını uzun zamandır gözlemlediğini bana karşı olan tavırlarının hiç de normal bi sevgi olmadığını anlattı. Olaya dışardan bi gözle baktığımda farkına vardım gerçeklerin. O gün hıçkırarak ağladım arkadaşımın omzunda. Eve gittim yıkanmak istedim ağlayarak suyun altında saatlerce kaldığımı biliyorum. Sonrasında ise kendimi tamamen uzaklaştırdım çok şükür ki. 1 ay sonra da okuldan siktir olup gitti şerefsiz.. Hala aynı şehirdeyiz. Ölmedi de bildiğim kadarıyla. Geceleri mesaj atardı bana o zamanlar geçenlerde numaramı unutmamış 3 yıl sonra mesaj attı elim ayağım boşaldı yine arkadaşım vardı yanımda. Yanlış numara diye mesaj atıp engelledi. Arkadaşım olmasaydı belki de çok daha kötü şeyler olabilirdi. İyi ki hayatımda ne diyeyim... Umarım kimse böyle bişeyler yaşamaz.