"sevdiğimiz ölüler var ve sevmediğimiz diriler çok" diyerek, esteizübillah!
.
vakit sıfır altı yirmi üç
bu yaşımda yakınıyorum
insanı dinlendiren şeylerin azlığına
başka bir yaşımda yakılmaya razıyım
(huzur içinde yatsın zeynep kamil)
"biz daha ölmedik be oğlum"
diyen adamları yitirmeye kırgın,
kırgınlığa yılgınım.
yıllar geçerken süreçlerin hiç geçmiyor oluşundan bıktım.
illallah ettim zayiattan, kudretsiz yetkiden, hayırsızdan
satrançta bir türlü alt edemediğim yapay zekadan..
mümkün olan şeylerin bir türlü gerçekleşmiyor oluşuna sitem
imkansız olan şeylerin her an olabilecekmiş gibi cilvelenmesine isyan!
farkın kapandığını hissediyorum...
stanley kubrick bizi ifşa ettiğinden beri
sakura mevsimi görmedim.
karşıma çıkan her şeyin
bence'deki konumunu tespit etmek
yordu beni tanrım
beni bir parça kaim kıl.
yahut parafinimi yak,
yeniden
aydınlanayım.